Voor het tweede jaar op rij hebben we bij Morningstar een studie gedaan over de ervaringen van beleggers met beleggingsfondsen. België werd voor het eerst opgenomen. In deze studie kwamen 22 landen aan bod verspreid over Europa, Azië, Amerika en Afrika. Elk van deze landen werd beoordeeld op basis van beleggersvriendelijke karakteristieken zoals transparantie, kosten, belastingen en distributie van beleggingsfondsen. De Verenigde Staten en Singapore scoren het beste en Nieuw Zeeland het slechtste, al liet het land een verbetering zien ten opzichte van de resultaten in 2009. Nederland scoort gemiddeld tot bovengemiddeld.
De studie bevat naast België, nog vijf nieuwe landen: India, Noorwegen, Zuid Afrika, Zweden en Thailand.
Elk land kreeg een cijfer, van A (beste) tot F (slechtste). België heeft een C gekregen.
Klik hier voor de volledige studie.
Beoordeling
De totaalbeoordeling voor België is C. De positieve aspecten in België zijn onder meer een effectieve regelgevende instantie en een uitstekende versie van het vereenvoudigd prospectus. Een minder positief aspect is de verkoopcultuur in België, die niet bijzonder open is en niet op beleggers is gericht.
Beoordeling | |
Regelgeving & Belastingen | B |
Transparantie | C+ |
Honoraria & Kosten | C+ |
Verkoop & Media | D |
Wat betreft regelgeving en belastingen, scoort België redelijk goed. Belgische beleggers zijn onderworpen aan hoge vermogenswinstbelasting op fondsen op de korte termijn, maar ze zijn vrijgesteld van vermogenswinstbelasting op de lange termijn. De Belgische toezichthouder, de CBFA, zorgt voor een gedegen regulering van de beleggingsfondssector en de reclame die zij maakt. De meeste handhavingsmaatregelen worden echter niet openbaar gemaakt, hetgeen beleggers benadeelt die inzicht willen krijgen in de staat van dienst van bedrijven die zaken met hen willen doen.
Wat betreft openbaarmaking, kan België bogen op een ongewoon helder en uitvoerig vereenvoudigd prospectus; daarnaast worden de fondskosten per item gepresenteerd en op een eenvormige wijze openbaar gemaakt. De portefeuilledeelnemingen worden tweemaal per jaar openbaar gemaakt volgens de wereldwijde standaard (hoewel dit niet tot de beste praktijken behoort). Minder positief is dat de fondsen niet verplicht zijn om de naam of het mandaat van hun portefeuillebeheerders openbaar te maken.
De honoraria en kosten in België zijn aantrekkelijk voor de in het land gevestigde fondsen. De jaarlijkse kosten voor aandelen- en geldmarktfondsen die in het thuisland zijn gevestigd, liggen matig onder de wereldwijde normen, en lokale vastrentende fondsen zijn goedkoop te noemen. De meeste voor beleggers beschikbare fondsen in België zijn echter elders geregistreerd en niet echt goedkoop. Zo ligt de gemiddelde naar activa gewogen jaarlijkse kostenratio voor in België aangeboden fondsen op een hoge 1,93%.
België scoort niet goed op Verkoop- en Mediapraktijken. Verkoopacties en bevoorrechte compensatie van bepaalde fondsen doen vermoeden dat de fondssector het verkopen van fondsen zal bevorderen om andere redenen dan wat het beste is voor de belegger. De media in België wijzen zelden op de voordelen van beleggen voor de lange termijn en maken slechts af en toe melding van de negatieve impact van hoge fondskosten. Ten slotte zouden beleggers in België voordeel kunnen hebben bij een breder scala aan distributiemogelijkheden en meer platforms die fondsen aanbieden uit een breed scala van fondsfamilies, in tegenstelling tot het aanbieden van slechts enkele keuzemogelijkheden.