Het belangrijkste Amerikaanse rentetarief beweegt zich al sinds 2008 rond het nulpunt in de hoop de economie te stimuleren. Maar door de wel zeer magere economische groei is de Amerikaanse centrale bank Fed gedwongen om op een onconventioneler monetair beleid over te stappen. Inmiddels is een tweede ronde van kwantitatieve verruiming afgekondigd waarbij 600 miljard dollar in de Amerikaanse economie wordt gepompt.
Voor wie niet van de details op de hoogte is: bij het proces van “kwantitatieve verruiming” waarover hier wordt gesproken crediteert de centrale bank zijn eigen rekening en koopt financiële activa op. Zo wordt er extra geld in het systeem gepompt in de hoop de economie te stimuleren. De vergroting van de balans van de Fed zal de geldhoeveelheid in het land doen toenemen en sommigen vrezen dat dit verdere negatieve gevolgen voor de koers van de Amerikaanse doller zal hebben. Inflatie doet zich per definitie voor wanneer de hoeveelheid dollars die achter een vastgestelde hoeveelheid activa aanjaagt stijgt en dus is kwantitatieve verruiming een inherent inflatoire maatregel.
Een gouden dekking tegen kwantitatieve verruiming
Beleggen in grondstoffen is de laatste tijd een populaire geworden vanwege de lage correlatie met aandelen en obligaties. Zodoende biedt deze vermogensklasse het voordeel van spreiding. Het ruimere monetair beleid en een lagere dollar doen de belangstelling voor grondstoffen alleen maar toenemen. Ondanks de lage rendementen op lange termijn zijn grondstoffen historisch gezien een goede bescherming tegen inflatie geweest.
Sommige beleggers kiezen voor goud om hun portefeuilles te beschermen. De goudprijs is het grootste deel van het afgelopen decennium alleen maar gestegen. Vanwege de voorkeur die het edelmetaal als waardevast bezit geniet, hebben de recente marktonzekerheid en de vrees voor inflatie opnieuw de belangstelling van beleggers aangewakkerd. In 2008 bereikte de goudprijs opnieuw de records van 1980 en momenteel ligt deze boven de 1.300 dollar per ounce. Sommigen menen dat er nog steeds stijgingsmogelijkheden zijn, omdat het voor inflatie gecorrigeerde record meer dan 2.000 dollar per ounce zou zijn.
Er zijn andere verklaringen voor de recentste opwaartse prijstrends. Gezien Bernanke’s openlijk verklaarde bereidheid om zowel de balans van de Fed te vergroten als een formeel inflatiedoel te stellen, is het mogelijk dat de markt al rekening houdt met de inflatiedruk op korte termijn voordat deze werkelijkheid wordt.
Het is in ieder geval heel moeilijk om de prijsontwikkeling op korte termijn van deze ene grondstof te voorspellen en sommigen zijn van mening dat de goudprijs te sterk is opgelopen. Om die redenen kunt u misschien een bredere grondstoffenblootstelling overwegen.
Bredere grondstoffenpositie
Een aantal ETFs (zoals PowerShares DB Commodity Index Tracking (DBC) en GreenHaven Continuous Commodity Index (GCC)) en exchange-traded notes (zoals iPath Dow Jones-UBS Commodity Index TR ETN (DJP)) bieden gemakkelijk toegang tot een brede grondstoffenblootstelling. Deze fondsen volgen over het algemeen indices die blootstelling bieden aan het brede grondstoffenuniversum door middel van futures contracten op grondstoffen. Om verschillende redenen zorgen de marktliquiditeit en het ontbreken van opslagproblemen ervoor dat futures contracten een betere manier zijn om grondstoffenblootstelling te verkrijgen dan directe fysieke eigendom. Beleggers moeten echter wel proberen de implicaties van de handel in futures te doorgronden, omdat er aanzienlijke risico’s mee zijn verbonden en de resultaten in bepaalde omstandigheden niet die van de spotmarkten volgen.
Per 31 juni 2010 toonden de totale rendementen op jaarbasis over drie jaar voor United States Natural Gas (UNG) een daling van 43,26 procent, terwijl de spotprijzen voor aardgas over dezelfde periode slechts met 15,27 procent daalden. Fondsen die in futures contracten handelen, kunnen dergelijke afwijkingen tonen vanwege de eigenaardigheden van bepaalde futures markten. Wanneer een contract zijn vervaldatum nadert, moeten fondsen hun posities “doorrollen” Een fonds zal de binnenkort aflopende positie verkopen en een contract met een verderop liggende vervaldatum aankopen teneinde fysieke levering te voorkomen. Afhankelijk van de protocollen en de “futures curves” van de markten waarop het handelt, kan een fonds geconfronteerd worden met winsten of verliezen die niet rechtstreeks gerelateerd zijn aan de prijsontwikkeling van de onderliggende grondstoffen.
Backwardation en contango
Wanneer de prijs op een contract met een latere vervaldatum hoger is dan die van een contract met een eerdere vervaldatum (een situatie die “contango” genoemd wordt), dan verliest een fonds geld telkens wanneer het een positie doorrolt. Wanneer de marktprijs in contango is, dan kan een fonds als het bovengenoemde UNG verlies blijven lijden, zelfs wanneer de grondstoffenprijzen op de spotmarkt stijgen. Beleggers moeten hier terdege rekening mee houden.
Er zijn echter ook situaties waarin de contracten met een eerdere vervaldatum duurder zijn dan die met een latere. Dan wordt er gesproken van een “backwardation” en het doorrollen van contracten naar latere vervaldata in deze marktsituaties kan een positieve doorrolopbrengst opleveren.
De prijstrend van futures contracten voor een bepaalde markt wordt de “futures curve” genoemd. Een opwaarts tenderende curve toont een markt in contango en in het omgekeerde geval is er sprake van backwardation. Hoewel het merendeel van de grondstoffenmarkten zich momenteel in contango bevinden, zijn er nog altijd grondstoffen die een backwardation tonen, zij het slechts op een deel van de futures curve. De katoenmarkt toont op dit moment de sterkste backwardation, terwijl de markten voor tarwe, sojabonen, koffie en koper voor de contracten met de langste looptijden van contango zijn omgeslagen naar backwardation.
Lokale futures beurzen voor grondstoffen tonen online de contractprijzen. Hoewel beleggers de situatie op elke afzonderlijke grondstoffenmarkt kunnen bewaken en dienovereenkomstig in afzonderlijke grondstoffenfondsen kunnen beleggen, elimineren op brede basis opgezette dynamische grondstoffen futures ETFs de noodzaak daartoe. Brede grondstoffenfondsen gebruiken deze dynamische strategieën om contracten te kopen waarmee zij winsten in backwardation situaties maximaliseren en verliezen in contango situaties minimaliseren.
Grondstoffenblootstelling zonder rompslomp
Fondsen met een dynamische futures strategie streven ernaar om beleggers te bedienen die een grondstoffenblootstelling wensen, maar zich geen zorgen willen maken over zaken als margincalls en de dagelijkse dynamiek van de futures markt.
DBC gebruikt bijvoorbeeld de “DB Optimum Yield”, eigendom van Deutsche Bank, en belegt in een gespreid mandje van 14 grondstoffen, met vervaldata die soms wel dertien maanden vooruit liggen, die streven naar maximale winsten en minimale verliezen op basis van het impliciete doorrolrendement.
United States Commodity Index (USCI) poogt om hogere voor risico gecorrigeerde rendementen te behalen dan fondsen die traditionele grondstoffenindices volgen. USCI biedt een brede grondstoffenblootstelling en maximaliseert de backwardation per sector, in plaats van een koppeling aan specifieke grondstoffen. Iedere subsectorclassificatie omvat een aantal grondstoffen. Zo kan de index een bepaalde sectorspreiding bewerkstelligen en de maand-op-maand-dynamiek maximaliseren door binnen elke subsector in en uit de verschillende subsectoren te stappen, terwijl contracten met een verwachte maximale opbrengst op basis van het doorrolrendement in markten met een backwardation worden aangehouden.
Fondsen als DBC en USCI bieden aandeelhouders een brede grondstoffenblootstelling en kunnen een zekere inflatiebescherming brengen. Hun dynamische futures strategieën zijn echter relatief complex en het kan een belegger de nodige tijd vergen om deze te doorgronden. Daarnaast vereist het bewaken van grondstoffenmarkten de nodige tijd en het nodige inzicht, waarover de gemiddelde belegger waarschijnlijk niet beschikt.
Grondstoffen bieden niet alleen een indekking tegen inflatie, maar kunnen ook gebruikt worden om de volatiliteit van traditionele aandelen- en obligatieportefeuilles te matigen. De verwachting van maatregelen van de Fed die de inflatie aanwakkeren doen misschien op korte termijn de vraag naar grondstoffen als tactische belegging stijgen, maar uit ons onderzoek blijkt dat beleggers heel goed een gespreide grondstoffenweging van 4 tot 10 procent kunnen aanhouden als kernbelegging. Beleggers die grondstoffenblootstelling wensen, zouden eens een aantal ETFs moeten bekijken waarmee zij deze eenvoudig kunnen bereiken.
