Hoewel de vooruitzichten van de financiële analisten voor de Duitse economie gemengd blijven, ging de Duitse ZEW index er voor de vierde maand op rij sterk op vooruit. De index klokte af op -5,8, een hele verbetering ten opzichte van de -31 in januari. Toch bleef de verwachte euforie uit nadat duidelijk werd dat het oog van de kredietstorm zich verp
laatst heeft naar Centraal- en Oost-Europa. De landen in de regio hebben het steeds moeilijker en zijn in een negatieve spiraal terechtgekomen waarbij de overheden nauwelijks de budgettaire ruimte hebben om hun economie te ondersteunen. Moody’s verhoogde de druk op de markten en specifiek op de financiële sector met het bericht dat zij Westerse banken met een groot deel van hun activiteiten in de regio systematisch in het oog zal houden. Het ratingbureau sloot een verlaging van de rating van sommige van die banken niet uit.
Naast het ondersteunen van de autofabrikanten om de tewerkstelling te behouden, wil Obama ook huizeneigenaars helpen bij het herfinancieren van hun leningen. Om ervoor te zorgen dat de interestvoeten waartegen dit gebeurt, laag blijven, koopt de Amerikaanse centrale bank massaal schulden over. Daar bovenop zal de Amerikaanse overheid ruim 75 miljard gebruiken om extra kapitaal te voorzien om leningen uit te schrijven. Dat lijkt allemaal goed nieuws, en toch gingen de aandelenmarkten massaal onderuit. Zoals ik vorige week al aangaf, het is tijd voor resultaten.
Deze week
In Amerika is het uitkijken naar het vertrouwen in de industrie en het economische sentiment. Verwacht wordt dat de werkloosheidsgraad in Duitsland sterk zal stijgen en dat de inflatie in de grootste economie van Europa onveranderd blijft op 0,9%. Het ziet ernaar uit dat er in de Verenigde Staten nog geen verbetering zal komen. Daarvoor moeten de plannen van Obama en zijn administratie eerst geactiveerd worden.
Zelfs de lichtpuntjes mochten vorige week niet helpen. Terwijl de aandelenmarkten gezamenlijk de diepte ingingen, brak goud door de “magische” grens van 1000 dollar. Ondertussen neemt de vrees toe dat we hier meer te maken hebben met een bubbel nu iedereen in goud vlucht en bereid blijkt welke prijs dan ook te betalen voor deze ‘veilige haven’.