Kans op recessie VS stijgt in nieuwe post-tarifaire prognose

We zien nu een kans van 40-50% op een recessie in de VS in het komende jaar.

Preston Caldwell 07 april, 2025 | 9:30
Facebook Twitter LinkedIn

Illustratie in collagestijl van een taartdiagram met segmenten die foto's bevatten van zeecontainers, industriële apparatuur en auto's op een snelweg.

Als ze worden gehandhaafd, betekenen de tariefverhogingen die op 2 april zijn aangekondigd een economische catastrofe voor de Verenigde Staten die ze zichzelf hebben toegebracht.

Vanaf nu hebben we onze prognoses voor de reële bbp-groei in de periode 2025-2029 met cumulatief 1,1 procentpunt verlaagd. De kortetermijnimpact is groter: de prognose voor 2025 daalt met ongeveer 0,7 procentpunt en die voor 2026 met 0,9 procentpunt. Er is enige kans op een inhaalgroei in 2028 en 2029, vanwege de kans dat de tarieven worden opgeheven en de afname van de onzekerheid.

BBP-prognoses VS

undefined

Het recessierisico is gestegen tot misschien wel 40-50% in de komende 12 maanden. Maar een recessie kan louter pijn op korte termijn zijn. Als de tariefverhogingen worden gehandhaafd, zullen ze het Amerikaanse reële bbp en daarmee de reële levensstandaard voor de gemiddelde Amerikaan blijvend verlagen.

We hebben ook onze voorspelling voor de inflatie op basis van de prijsindex voor consumptieve bestedingen verhoogd naar 3,3% in 2025 (een stijging van 0,9 procentpunt) en 2,6% in 2026 (een stijging van 0,7 procentpunt).

De aangekondigde tarieven zijn veel hoger dan wat we in onze laatste economische prognose hebben opgenomen. Natuurlijk zijn alleen de tarieven die blijven gelden echt belangrijk. Maar in tegenstelling tot wat we een maand geleden zagen met Canada en Mexico, zien we weinig reden om een snelle verlichting van deze verhogingen te verwachten. Ze kunnen misschien wat worden afgezwakt, maar er is geen duidelijk pad om het grootste deel te verwijderen.

Gemiddeld effectief tarief VS (%)

undefined

Vanaf alles wat op 2 april werd aangekondigd, bedraagt het gemiddelde Amerikaanse tarief ongeveer 25,5%, een stijging van 23 punten ten opzichte van 2024. Dat is het hoogste tarief in meer dan een eeuw voor de Verenigde Staten. Gezien het feit dat de wereldeconomie veel meer onderling verbonden is dan een eeuw geleden, is dit echt ongekend.

Onze verwachting voor het gemiddelde tarief daalt tegen het einde van 2025 tot 18% en daalt verder in de komende jaren. Per saldo zullen er waarschijnlijk meer vrijstellingen dan escalaties zijn, en er is altijd een kans dat Trump abrupt van gedachten verandert. In 2026-29 vergroot de cumulatieve tol van economische ellende en het waarschijnlijke verkiezingsverlies van de Republikeinse Partij de kans dat de tarieven worden verlaagd. Maar veel van de schade zal blijven.

Voorheen zagen we tariefdreigingen vooral als een middel om verschillende geopolitieke doelen door te drukken, zoals tijdens de eerste regeerperiode van Trump. De eerste paar maanden van zijn tweede termijn leken hieraan te voldoen; er werden een paar dagen lang tarieven ingevoerd voor Canada en Mexico, maar deze werden snel weer ingetrokken nadat hij van mening was dat er concessies waren gedaan op het gebied van grensbeveiliging en andere kwesties.

Maar op 2 april was de retoriek van Trump puur mercantilistisch. Hij is vastbesloten om tarieven te gebruiken om het handelstekort van de VS terug te dringen en de dominante positie van het land in de verwerkende industrie te herstellen tot zijn historische hoogten. Zoals hij ons eraan herinnerde, koestert hij deze visie al sinds de jaren tachtig. In tegenstelling tot zijn eerste regering is hij nu omringd door personeel dat deze visie onderschrijft. Daarom denken we nu dat de tarieven er voor de lange termijn zullen zijn.

De impact op de inflatie en het monetaire beleid, samen met de impact op het bbp op korte termijn (te onderscheiden van het bbp op lange termijn) zal afhangen van een hele reeks andere factoren. Namelijk, zullen de tariefinkomsten worden gerecycled als belastingverlagingen? Dit zou het schadelijke effect op de economische efficiëntie (en dus op het bbp op lange termijn) niet verminderen, maar het zou de klap aan de vraagzijde verminderen en zo het risico op een recessie verkleinen.

De onzekerheid onder bedrijven en consumenten bereikt een koortsachtige hoogte, wat zal wegen op de bestedingen, los van de directe impact van de tarieven. Daardoor zou de krimp van de vraag wel eens groter kunnen zijn dan de verstoring van het aanbod (op korte termijn), waardoor de tariefschok eerder recessief dan inflatoir wordt.

Aan de andere kant, als alle tariefinkomsten worden gebruikt voor nieuwe belastingverlagingen, zou dat veel meer inflatie veroorzaken, omdat de vraagzijde van de economie dan beter wordt ondersteund.

In termen van monetair beleid zouden tariefstijgingen, zonder verdere belastingverlagingen en bij meer onzekerheid die de consumentenbestedingen onderdrukt, meer renteverlagingen vereisen in vergelijking met het basisscenario. Maar als de tariefschok meer inflatoir is, zou de Fed gedwongen kunnen worden om renteverlagingen voor een langere periode in de ijskast te zetten.


De auteur of auteurs hebben geen positie in effecten die in dit artikel genoemd worden. Ontdek meer over Morningstar's redactionele beleid.

Facebook Twitter LinkedIn

Over de auteur

Preston Caldwell  is senior econoom bij Morningstar in de VS.

© Copyright 2025 Morningstar, Inc. Alle rechten voorbehouden.

Voorwaarden        Privacybeleid        Cookie Settings        Beleidsdocumenten