Voor de podcast The Long View interviewden Christine Benz en Dan Lefkovitz van Morningstar historicus Daniel Peris, die zich gespecialiseerd heeft in beleggen en daarnaast bij Federated Hermes portefeuilles beheert die op dividend gericht zijn.
In het gesprek vertelde hij over de geschiedenis van dividendbeleggen en de grote veranderingen die hij op dat vlak verwacht. Dat sluit aan bij zijn nieuwste boek, The Ownership Dividend: The Coming Paradigm Shift in the US Stock Market.
Enkele interessante fragmenten uit dat gesprek schreven we voor u op.
Christine Benz: Dit is een belangrijk jaar op het gebied van dividend. Alphabet, Meta en Salesforce hebben alle drie aangekondigd dat ze dividend gaan uitkeren. Waarom ben je niet enthousiast over dit nieuwe tijdperk, waarin beleggers meer dividend gaan ontvangen?
Daniel Peris: “Ik ben op zich wel blij dat deze bedrijven begonnen zijn met het uitkeren van dividend. Mijn boek kwam op 31 januari uit en Meta kondigde zijn eerste dividenduitkering op 1 februari aan. Hoera! Maar ik heb de champagne nog niet ontkurkt, omdat ik denk dat het daar nog een beetje te vroeg voor is. De grote overgang - de terugkeer van contante dividendbetalingen - die ik in mijn boek The Ownership Dividend al voorspelde, zal namelijk nog meerdere jaren in beslag nemen. Die transitie komt er onder invloed van de terugkeer van normale rentetarieven, vermoeidheid over aandeleninkoopprogramma's, het feit dat de [bedrijven die een notering hebben aan de] Nasdaq volwassen aan het worden is en het gegeven dat het neoliberalisme [als toonaangevende politiek-economische grondslag voor de inrichting van landen wereldwijd, red.] aan het instorten is.
“Als je kijkt naar de aankondigingen die Meta en Google over hun dividendbeleid hebben gedaan, dan zie je dat die gepaard gingen met veel grotere aandeleninkoopprogramma's. Het dividendrendement dat je als belegger in dollars haalt bij Meta en Google is minimaal, maar niet meer nul. Het is minimaal. Aan de inkoop van eigen aandelen geeft Meta nu nog steeds ongeveer zes maal zoveel geld uit als aan dividend en Google iets van acht keer zoveel. Maar symbolisch is de verandering wél. Een eerste stap in de goede richting. Voor een dividendbelegger op de aandelenmarkt is dividend bij deze bedrijven nog geen stabiele inkomensbron. Maar ik denk dat er in de loop der tijd meer zal volgen en dat dividend uiteindelijk wél een stabiele inkomstenbron zal zijn. Dus blijf opletten, beleggers.
Wat veroorzaakt de grote verschuivingen in dividendbeleggen?
Dan Lefkovitz: “Je verwijst naar de enorme ‘paradigma-verschuivingen’ die je verwacht, waarbij alleen koersstijgingen niet meer voldoen voor beleggers en dividenduitkeringen weer centraal komen te staan. Kun je uitleggen welke factoren deze verschuiving volgens jou gaan veroorzaken?
Daniel Peris: “De terugkeer van contante uitbetalingen betekent in feite een normalisering van bedrijfsbezit, waarbij bedrijven weer moeten concurreren om het kapitaal van beleggers. Eigenlijk is dit hoofdstuk 1 uit het handboek financiële basisbegrippen. Bedrijven konden jarenlang kapitaal aantrekken door investeerders onbeperkte groei en dalende rentes voor te spiegelen. Daardoor daalde de zogeheten cash hurdle [het minimale rendement dat een belegging moet opbrengen] decennialang. Dat werkte perfect.
“Pensioengerechtigden, vooral de vroege generatie babyboomers, konden zo hun pensioen financieren. Niet doordat ze inkomsten hadden, maar door hun koerswinsten te verzilveren. Dat werkte, omdat de koersen op de aandelenmarkt bleven stijgen en de rente bleef dalen. Naarmate deze situatie verder zijn einde nadert, verwacht ik dat bedrijven kapitaal zullen moeten aantrekken tegen normalere rentetarieven, nu aandeleninkopen controversiëler zijn, [de bedrijven uit] de Nasdaq volwassen worden en er een verschuiving optreedt van wereldwijde- naar lokale politiek.
“Bedrijven zullen onder die omstandigheden eerder cash moeten uitkeren aan aandeelhouders dan dat zij beleggers kunnen doen geloven dat het management wel voor records op de aandelenmarkt zal zorgen. Terwijl beleggers vroeger hun geld gaven en tegen een bedrijf zeiden: "Hier is mijn geld, doe ermee wat je wilt."
Ik denk dat die houding steeds minder gangbaar zal worden. De komende jaren, tot 2030, zullen bedrijven cash moeten laten zien aan beleggers, om hun gunsten te winnen. Dit betekent dat meer bedrijven dividend zullen uitkeren en dat dit een belangrijker onderdeel zal worden van het eigendomsconcept van aandelen, net als bij elk ander bedrijf waarin iemand zou investeren.
“Verwacht dus meer bedrijven die dividend gaan uitkeren en grotere bedrijven die dividend uitkeren. En dat is goed én slecht nieuws tegelijk. Voor een dividendbelegger op de aandelenmarkt betekent het dat hij meer opties heeft – dat is goed. Maar het betekent óók dat hij meer keuzes zal moeten maken en analyses nodig heeft om te kunnen bepalen welke bedrijven een duurzame inkomensstroom bieden en welke niet. Dus er ligt meer werk voor ons in het verschiet.
Hoe beïnvloedt geopolitiek deze verschuiving?
Dan Lefkovitz: “Je noemde geopolitiek of politieke economie in je boek een factor die bijdraagt aan de grote verschuiving naar vaker dividend uitkeren. Kun je dat toelichten?
Daniel Peris: “Dat is een gevaarlijke vraag: dit interview wordt eind juli opgenomen en de afgelopen tien dagen waren in ons land [de VS, red.] op politiek vlak dramatisch [onder andere vanwege de mislukte moordaanslag op president-kandidaat Donald Trump, red.]. Ik zal daarom proberen mijn woorden zorgvuldig te kiezen, om problemen te voorkomen.
“Je zou kunnen beginnen met kijken naar de gebeurtenissen die in 2020 inzetten met de coronapandemie en de beweging richting deglobalisering. En ook met de rente die toen een dieptepunt bereikte en met de politieke problemen waarmee we de afgelopen vier of acht jaar zijn geconfronteerd - afhankelijk van hoe je het bekijkt. Het gaat daarbij om zeer grote problemen, dat is duidelijk.
“Ik zou die willen karakteriseren zonder namen en rugnummers te noemen, al zou een deel van mij dat juist wél graag doen. Op een gegeven moment bestond er consensus over neoliberalisme en globalisering - in ieder geval onder beleidsmakers en beleggers en dergelijke. Nou is het prima om geen consensus te hebben, maar de richting die we nu opgaan, is er een waarin er niet alleen een gebrek aan consensus is, maar de meeste beleidsmakers het ook prima vinden als er nooit meer consensus bereikt wordt.
“We lijken zelfs de noodzaak niet meer in te zien van het ergens over eens worden. Het gaat niet meer om de vraag waarover we het eens of oneens zijn. Zijn we het eens over de terugkeer naar mercantilisme [de gedachte dat het belangrijk is dat een land zoveel mogelijk goederen exporteert en zo min mogelijk importeert, red.] en invoertarieven, zoals die in de 18e eeuw golden? Zijn we het eens over globalisering, over subsidies en over onze industriepolitiek?
“We zijn het niet alleen niet eens over deze kwesties, we lijken ook niet meer de noodzaak te voelen om het ergens over eens te worden. Ik denk dat dát een enorm risico oplevert voor beleggers. We leven in een samenleving die stoelt op onderling vertrouwen en de factor vertrouwen ligt ook ten grondslag aan de waarde van onze activa. We zijn dat bij aandelen een koerswinstverhouding van 25 gaan noemen. Dan is het vertrouwen groot en vertrouw je als belegger erop dat er rendement in cash naar je toekomt, welke vorm die ook aanneemt: dividendrendement of koerswinst.
“We lopen het risico dat we afglijden richting een samenleving met weinig onderling vertrouwen. En die hebben geen koerswinstverhouding van 25. IK wil ons niet meevoeren een duister pad op, maar je vroeg er zelf naar…”.
