Sunniva Kolostyak: Welkom bij Morningstar. Het is een vaak gemaakte aanname dat actieve managers succesvoller zijn in opkomende markten dan passieve beheerders omdat er meer kansen zijn en minder analisten die het volgen. Maar is dat wel zo? In onze studio vandaag is Monika Calay, director passieve strategieën research.
Monika, wat vertelt de data ons hierover? Wat is echt de success rate van actieve fondsbeheerders?
Monika Calay: Dat is een goede vraag. Als we naar de data kijken, overleeft slechts ongeveer 20% van de actieve managers in de categorie wereldwijde opkomende markten aandelen, en presteren ze beter dan hun passieve sectorgenoten. Het schetst dus het beeld dat het vinden van een bekwame beheerder in deze beleggingscategorie niet zo eenvoudig is als het lijkt.
En om deze uitdaging nog eens extra onder de aandacht te brengen: als we kijken naar het aantal actieve fondsen dat de afgelopen tien jaar is gesloten of gefuseerd, is dat ook hoog. Het is ongeveer 40%. Het is dus een algemene misvatting dat de inefficiënties in de opkomende markten het gemakkelijker maken om bekwame actieve beheerders aan te wijzen, en beleggers die toegang willen krijgen tot deze beleggingscategorie moeten nog steeds hun due diligence uitvoeren.
Kolostyak: Hoe ziet het passieve landschap eruit? Wat zijn de voordelen en uitdagingen die je hier ziet?
Calay: Laten we beginnen met de marktkapitalisatie. Ik denk aan zaken als de FTSE Emerging of MSCI Emerging Markets indices. Dat zijn twee vlaggenschip indces die top of mind zijn. We hebben enkele bedenkingen bij deze indices, maar over het algemeen hebben we een positieve kijk op de strategie. Maar hier zijn onze zorgen. Onze belangrijkste is landenconcentratie. Om een voorbeeld te geven: China, Taiwan en India vertegenwoordigen ongeveer 60% van het totale portefeuillegewicht in deze indices. Nu zou je kunnen zeggen dat actieve beheerders ook grote landenallocaties hebben. Maar in theorie komt dat omdat ze hopelijk fundamenteel onderzoek doen dat deze gewichten onderbouwt. We maken ons ook zorgen over politieke risico's. Een voorbeeld hiervan was maart vorig jaar, toen Rusland feitelijk uit deze indices werd verwijderd, en als gevolg daarvan moesten vermogensbeheerders deze posities tot nul afschrijven.
Er zijn dus duidelijke zorgen, maar we hebben ook een aantal aspecten van deze strategieën die we aantrekkelijk vinden. Wij waarderen de brede diversificatie. Ze zijn representatief voor de geboden kansen. En we zien hun lagere kosten ook als wind in de rug. Om je een voorbeeld te geven van hoe dat eruit ziet voor deze specifieke categorie: passieve beleggingen hebben de neiging om tussen de 18 basispunten en 55 basispunten in rekening te brengen, maar de gemiddelde vergoeding voor de categorie is 1,3%.
Kolostyak: Een ander ding waar ik het over wil hebben is ESG. Je noemde zowel het landenrisico als het regimerisico. Er zijn veel beleggers die hun persoonlijke opvattingen en overtuigingen op één lijn willen brengen met hun beleggingen, vooral jongere mensen. We zien steeds meer instroom in duurzame fondsen. Welke kansen zijn er voor deze beleggers?
Calay: Dat is een goede vraag. Bij ESG is er dus vaak sprake van een evenwichtsoefening tussen het naleven van ESG-principes en het vasthouden van diversificatie. In ons ratingsysteem hebben we de neiging om fondsen die ESG-indexen volgen die niet afwijken van marktkapitalisaties op dezelfde manier te beoordelen als een marktkapitalisatie-gewogen benchmark, omdat ze in wezen niet zo verschillend zijn. Ik heb het hier dus over ESG-gescreende methodologieën zoals de MSCI ESG Screened-methodologie. Om je wat meer context te geven achter deze methodologie: er wordt gebruik gemaakt van een lichte screening, waardoor bedrijven worden uitgesloten die zich in onwenselijke sectoren bevinden. Ik heb het dus over zaken als kernwapens, handvuurwapens, tabak, olie.
Als een belegger echter een sterkere ESG-oriëntatie heeft, is deze aanpak mogelijk niet geschikt. Ze zijn mogelijk op zoek naar iets dat een sterkere ESG-oriëntatie heeft. Deze methoden omvatten dus zaken als de MSCI ESG Leaders of de SRI-suite. Het enige voorbehoud bij deze strategieën is dat ze een zeer aanzienlijk deel van de markt zullen uitsluiten. En dus zal de portefeuille afwijken van de marktkapitalisatie, zoals ik eerder al zei.
Dit zijn interessante inzichten in hoe deze portefeuilles eruitzien. China is bijvoorbeeld aanzienlijk onderwogen. Het heeft doorgaans een weging van 20% in deze portefeuilles, wat een onderweging van 10% is ten opzichte van de MSCI Emerging Markets. Dus nu beleggers op deze activaklasse afkomen, moeten ze echt een weloverwogen beslissing nemen over waar ze zich prettig bij voelen in termen van afwijking van marktkapitalisaties, en ook hoe ze hun waarden willen afstemmen op het besluitvormingsproces voor de portefeuilleselectie.
Kolostyak: Monika, dank je wel. Voor Morningstar ben ik Sunniva Kolostyak.
