Actief fondsbeheer, ja of nee?

Bij het alloceren van beleggingsfondsen in een portefeuille, is een van de vragen die  beleggers direct voor de kiezen krijgen: moet ik actieve of passieve fondsen nemen?. In dit artikel bespreken we het doel van actief fondsbeheer, hoe nuttig het is en welke belangrijke criteria beleggers kunnen gebruiken om betere beslissingen te nemen als zij deze keuze moeten maken.

Jocelyn Jovene 26 november, 2020 | 15:28
Facebook Twitter LinkedIn


Doel van actief beheer
In de kern is het simpel: actieve fondsmanagers proberen hun benchmark te verslaan. Ze zullen proberen de beste landen, sectoren of aandelen te kiezen en ze samen te brengen in een portefeuille met de verwachting dat hun rendement na aftrek van kosten hoger zal zijn dan dat van hun referentie-index.

Actieve fondsbeheerders beweren dat ze de markt kunnen verslaan, of anders gezegd dat ze informatie veel beter kunnen interpreteren dan andere marktdeelnemers en daardoor een superieur rendement kunnen genereren.

Helaas is de realiteit dat maar heel weinig actieve managers weten te bereiken wat ze beweren te kunnen: de index verslaan. Dat lukte ze 2019 niet en zal dit jaar waarschijnlijk ook niet lukken. Toch betalen investeerders vaak een flinke prijs voor actief beheer.

Puur geluk
De reden voor deze underperformance is simpel, aldus de aanhangers van Efficiënte Markt Theorie. Beleggers concurreren met elkaar om winst te halen uit het toepassen van alle beschikbare informatie over winst, macro en de vele andere factoren die de waarde van beursgenoteerde bedrijven beïnvloeden. Aandelenkoersen passen zich zo snel aan dat het bijna onmogelijk is om verkeerd geprijsde aandelen te vinden en daar winst op te boeken.

Het probleem met deze theorie is dat deze beweert dat, wanneer sommigen de markt toch consequent weten te verslaan, het puur geluk voor hen is. Dus, heeft het zin om de kosten voor een actieve manager op te hoesten en zo ja, wanneer dan?

Wanneer actief beleggen?
Het is logisch dat beleggers op zoek zijn naar vermogensbeheerders die hun benchmark kunnen verslaan in markten die niet volledig of niet altijd efficiënt zijn. Dit zou het geval moeten zijn voor elke markt, ook in de Verenigde Staten, die de reputatie hebben een van de moeilijkste markten te zijn om op de lange termijn te verslaan.

De corona-crisis en andere periodes van marktvolatiliteit, zoals in het vierde kwartaal van 2018, de eurocrisis in 2010-2012, de grote financiële crisis van 2008-2009, laten zien dat er momenten zijn waarop actief zijn, durven handelen en contrair denken wel degelijk kunnen leiden tot outperformance.

De beste manier om beleggers te kiezen die een dergelijke outperformance kunnen leveren, is door onder meer deze dingen in overweging te nemen: wat zijn de belangrijkste factoren achter hun vermogen om beter te presteren (aandelenselectie?) Zijn hun kosten evenredig met hun deskundigheid om waarde te leveren? Hebben ze een gedisciplineerd en consistent proces? Zijn hun belangen in lijn met die van hun eindbeleggers (wat in feite betekent dat ze worden beloond voor hun blijvende impact op de prestaties en niet alleen voor het nemen van risico)? Is de omvang van een beleggingsfonds voldoende om redelijke prestaties te leveren (soms ook niet)?

De meeste van die vragen worden meestal beantwoord in de Morningstar-analistenrapporten. Onze analisten hebben al lang geleden geconstateerd dat de best presterende beleggers meestal degenen zijn die gedisciplineerd zijn in hun proces, die hun mandaat respecteren en de kosten op een redelijk niveau houden en die meestal persoonlijk in hun fondsen zijn belegd.

Enkele belangrijke vragen om te stellen
Wat zijn de kosten? Morningstar-onderzoek heeft aangetoond dat het kostenniveau een indicatie is voor toekomstige fondsprestaties. Hoe hoger de kosten, hoe lager de toekomstige prestatie van een fonds kan worden verwacht.

Hoe liquide zijn de activa in het fonds? In het geval van marktvolatiliteit willen beleggers er zeker van zijn dat de fondsbeheerder indien nodig bepaalde posities kan opheffen (hoewel we doorgaans adviseren om kalm te blijven en niet in paniek te raken in een dergelijke situatie). De recente ervaring met H2O-fondsen in het Verenigd Koninkrijk toont aan dat een slechte risicobeheercultuur bij een bedrijf de prestaties en het rendement van beleggers kan schaden.

Hoe hoog is de omzet die de fondsbeheerder in zijn portefeuille toepast? Gewoonlijk handelen goede fondsbeheerders gedisciplineerd bij zowel hun aan- als verkooptransacties. Ze durven ook andere keuzes maken, wat betekent dat hun actieve aandeel, ofwel active share, aanzienlijk kan zijn.

De vaardigheid, cultuur en middelen van de fondsbeheerder zijn ook een belangrijk criterium om te controleren. Hier kan het Morningstar-analistenrapport enorm helpen. Nuttige informatie is ook beschikbaar in het prospectus van het fonds waarin u geïnteresseerd bent. Neem de tijd om dit materiaal te lezen.

Ten slotte is het belangrijk om vast stellen in hoeverre u in staat bent om marktvolatiliteit te accepteren en vast te houden aan uw uitgangspunten. Wanneer markten in het slop zitten, is dan uw eerste aandrang om weg te rennen en alles te verkopen of blijft u liever kalm en kijkt u of er wellicht kansen zijn om op in te spelen.

Dit betekent dat u heeft nagedacht over uw financiële doelen en de beste assetallocatie die u kan helpen om deze doelen te bereiken.

 

Lees meer Morningstar educatie:

- Dit is het gevaar van 'home country bias'

Belegger, stel jezelf eerst deze 7 vragen

Zo kun je beleggen in aandelen voor pensioen

Facebook Twitter LinkedIn

Over de auteur

Jocelyn Jovene

Jocelyn Jovene  is editor van Morningstar in Frankrijk.

© Copyright 2024 Morningstar, Inc. Alle rechten voorbehouden.

Voorwaarden        Privacybeleid        Cookie Settings        Beleidsdocumenten