Dividendaandelen waren jarenlang geliefd bij beleggers vanwege hun hoge dividendrendement, dat door de dalende obligatierente almaar aantrekkelijker werd. Dat dividendbeleggen en het najagen van de hoogste dividendrendementen echter niet zonder risico is, werd in de afgelopen maanden wel duidelijk. Daar waar de traditionele defensieve hoeksteen van de portefeuille houvast moet geven in moeilijke tijden, hebben dividendfondsen deze rol dit keer niet kunnen vervullen doordat ze in een perfect storm terecht gekomen zijn. In deze top-5 belichten we de factoren die dividendfondsen fors hebben geraakt, hoe de verschillende type dividendfondsen hierop hebben gereageerd en stellen we de top-5 samen op basis van de year-to-date rendementen van wereldwijd beleggende dividendfondsen.
De snelle escalatie en verspreiding van het coronavirus en de lockdowns die hieruit voortvloeiden hebben de wereldwijde economie tot stilstaan gebracht. Van de een op de andere dag raakten bedrijven grote delen van hun omzet kwijt en zijn ze (deels) afhankelijk geworden van het vangnet dat centrale banken en overheden uit alle macht proberen samen te stellen. De economische schade is enorm, waarbij vliegtuigmaatschappijen, horeca, retailers en autofabrikanten voorbeelden zijn van branches die midscheeps geraakt zijn en moeten vechten om deze crisis te overleven. Om deze extreme situatie het hoofd te bieden nemen bedrijven moeilijke besluiten en laten ze hun dividendbeleid los om hun balans te versterken en de buffers te vergroten. Sommige bedrijven worden door de harde realiteit gedwongen om deze maatregelen te nemen, maar ook bedrijven die het dividend wel zouden kunnen betalen zijn voorzichtiger geworden en verlagen hun dividend.
Olieprijs
Een andere factor die veel dividendportefeuilles hard heeft geraakt is de crash van de olieprijs. De sector werd het slachtoffer van een unieke situatie waarbij grootschalige vraaguitval door de lockdowns gevolgd werd door een significant overaanbod aan olie nadat Saoedi-Arabië de oliekraan wijd openzette na een conflict met Rusland om de olieproductie juist te beperken. Het gevolg was een implosie van de olieprijs, waardoor de houdbaarheid van het dividend van oliebedrijven twijfelachtig is. Zo nam Shell het historische besluit het dividend voor het eerst sinds 1940 te verlagen.
Tenslotte stonden financiële waarden zwaar onder druk van centrale banken, regelgevers en de politiek om het te betalen dividend uit te stellen, waar dan ook massaal gehoor aan werd gegeven. Al deze factoren tezamen zorgde voor een zeer moeilijk kwartaal voor dividendfondsen waarin ze hun status als veilige haven niet waar konden maken. De MSCI ACWI High Dividend Yield Index realiseerde over de periode 1 januari – 27 april een negatief rendement van 14%, waarmee de index achterbleef bij de MSCI ACWI die 11,4% verloor. De gemiddelde manager in de categorie Aandelen Wereldwijd Dividend verloor 15% over dezelfde periode.
Stijlen, sectoren en regio’s
Als we de prestaties van de verschillende dividendfondsen bekijken dan is duidelijk dat de fondsen met een sterkere waardefocus het slechtst hebben gepresteerd en dat de fondsen met een voorkeur voor bedrijven met een robuuste balans en een sterke marktpositie de minste schade hebben geleden. De veilige havens in de markt zoals defensieve consumentengoederen of bedrijven in de gezondheidszorg waren voor waardefondsen vaak te hoog gewaardeerd om in de portefeuille op te nemen. Deze portefeuilles hebben een cyclische voorkeur met posities in industriële bedrijven, financiële waarden, oliebedrijven en basismaterialen. Ook zie je in deze portefeuilles vaak een forsere onderweging van Amerikaanse aandelen ten faveure van Europese en opkomende landen. Niet alleen hebben Amerikaanse aandelen per saldo beter gepresteerd tijdens de verkoopgolf, ook het risico op een verlaging van het dividend is minder groot omdat Amerikaanse bedrijven doorgaans minder dividend betalen en de voorkeur geven aan het inkopen van aandelen. Die inkoopprogramma’s worden als eerste geschrapt, maar dat biedt in Amerika meer kansen om genoeg geld over te houden om het dividend te handhaven, in tegenstelling tot Europese bedrijven waar aandeelhouders traditioneel via hogere dividenden worden beloond. Tenslotte zijn ook de fondsen die een hang hebben naar kleinere marktkapitalisaties kwetsbaarder gebleken dan de fondsen die een voorkeur hebben voor de grote gevestigde namen.
Top-5
De top-5 wereldwijd beleggende dividendfondsen op basis van hun year-to-date rendement per 27 april wordt aangevoerd door BL-Equities Dividend. Beheerders Jérémie Fastnacht en Guy Wagner hanteren een zeer behoudende strategie, gefocust op aandelen van hoge kwaliteit. Meer dan twee derde van de portefeuille is belegd in laag-cyclische aandelen waarbij vooral defensieve consumentengoederen met een weging van 51% in het oog springen. Posities in Unilever en Nestle zitten al meer dan een decennium in de portefeuille, terwijl de managers recent nog hun beleggingen in bedrijven als Colgate-Palmolive en PepsiCo uitbreidden. Beleggen in banken en verzekeraars doen de beheerders niet, net zoals de sectoren vastgoed, energie en communicatie services in de portefeuille ontbreken. De bedrijven in de portefeuille hebben een bovengemiddelde return on equity, een zeer sterke concurrentiepositie en hebben doorgaans een robuuste balans, wat het fonds in deze periode heeft geholpen.
Fidelity Global Dividend, gewaardeerd met een Morningstar Analyst Rating van Bronze, heeft het verlies ook beperkt weten te houden. Beheerder Dan Roberts zoekt naar bedrijven met een sterke balans en sterke kasstroomgeneratie die handelen op een aantrekkelijke waardering. Roberts bestudeert de rapportages van bedrijven nauwgezet om zo een oordeel te kunnen vellen over het businessmodel, de balans, kapitaalallocatie en om de volatiliteit van winst en kasstromen in te kunnen schatten. Het leidt tot een portefeuille die een hang heeft naar kwaliteitsaandelen, temeer ook omdat Roberts vorig jaar scherper is gaan focussen op de financiële leverage van de bedrijven waarin hij is belegd. Zo besloot hij onder andere om Asahi en British American Tobacco te verkopen. De strategie van Roberts floreert normaliter in moeilijkere marktomstandigheden omdat hij de beta van de portefeuille structureel beneden 1 houdt. Tijdens de sell-off heeft het fonds ondanks de onderweging in Amerikaanse aandelen behoorlijk gepresteerd. De onderweging van energie, basismaterialen en cyclische consumentengoederen pakte goed uit, terwijl posities in Rochnson en Kimberly Clark year-to-date fraaie positieve rendementen hebben gerealiseerd.
